NASA’nın Lucy uzay aracı hafta sonu Donaldjohanson ismi verilen uzay kayasını ikinci sefer görüntüledi. Lucy Uzun Menzilli Keşif Görüntüleyicisi (L’LORRI) yaklaşık iki saniyelik aralıklarla imajlar çekerken uzun asteroitin yaklaşık 965 bin 606 kilometre yakınına gitti.
Lucy’nin Southwest Araştırma Enstitüsündeki baş araştırmacısı Hal Levison’a nazaran sonuçlar asteroitin “çarpıcı derecede karmaşık yapısını” gözler önüne seriyor.
Levison imgeler hakkında 21 Nisan’da NASA’ya yaptığı açıklamada, “Karmaşık yapıları detaylı olarak incelediğimizde, Güneş Sistemimizdeki gezegenleri oluşturan yapı taşları ve çarpışma süreçleri hakkında değerli bilgiler ortaya çıkaracağız” sözlerini kullandı.
Uzay kayasına yakından bakışta gökbilimciler birkaç detay fark ettiler. Asteroitin son hali muhtemelen iki küçük kayanın çarpışmasıyla oluştu. Zira, Donaldjohanson’ın kendine has bir bağlanma hali var. Bir boynu andıran bu garip hal, daha evvelki 10 günlük parlaklık değişim dönemini da doğruluyor.
Öte yandan son bulgular asteroitin birinci varsayımlara nazaran çok daha büyük olduğunu gösteriyor. Uzay kayası 8 kilometre uzunluğunda ve 3.21 kilometre genişliğinde olmasıyla aslında Lucy’nin görüş alanından çıkıyor. Bu sebeple, ek dataların tekrar işlenmesi ve ayrıştırılması gerekiyor.
Karşılaşma, Lucy’nin fırlatılmasından 3,5 yıl sonra ve Selam ismi verilen küçük uydunun yanından geçmesinden tam 17 ay sonra gerçekleşti.
NASA Genel Merkezi’ndeki Gezegen Bilimi Kısmı’nda Güneş Sistemindeki ‘küçük cisimler’ konusunda baş bilim insanı olan Dr. Thomas Statler, 989 milyon dolarlık Lucy misyonununda kaydedilen birinci imgelerin aracın “muazzam yeteneklerini” gösterdiğini söyledi.
İlerleyen aylar boyunca araştırmacılar Lucy’nin siyah beyaz görüntüleyicisinin yanı sıra renkli görüntüleyicisinden, kızılötesi spektrometresinden ve termal kızılötesi spektrometresinden data toplayacak, işleyecek ve tahlil edecek. Uzay aracının bu yılın birçoklarını ana asteroit nesli boyunca seyahat ederek geçirmesi planlanıyor.
